تبدیل رودخانه ای حیاتبخش به فاضلابی بیماریزا!؟

براساس گزارشات اخیر بعضی مسئولین حفاظت محیط زیست ، آبفا و نمایندگان استان در مجلس، در مورد آلودگی رودخانه کارون که تأمین کننده آب شرب بخش عمده مردم استان است، بار دیگر معلوم شده که اولاً مهمترین منبع آلوده کننده رودخانه های استان را فاضلابهای صنعتی، بیمارستانی و شهری تشکیل می دهند و ثانیاً علیرغم الزامات قانونی ایجاد تصفیه پسابهای صنعتی توسط این صنایع، اقدام اساسی در این مورد صورت نگرفته و با افزایش انتقال بیرویه آب از سرشاخه ها و کاهش آبدهی رودخانه از یک طرف و افزایش حجم پسابهای صنعتی و شهری از طرف دیگر، این رودخانه قدرت خودپالائی خود را از دست داده و در صورتی که حقابه آن تأمین نشده و از ورود آلاینده ها به آن جلوگیری نشود به زودی به رودخانه ای از فاضلاب تبدیل خواهد شد.
رود کارون و شاخه هائی که به آن وارد می شوند، بزرگترین سیستم رودخانه ای کشور و مهمترین منبع تأمین آب استان خوزستان است. این رودخانه آب شرب مردم دهها شهر و روستا، آب هزاران هکتار زمین کشاورزی حاصلخیز و آب صدها واحد تولیدی بزرگ و کوچک مسیر خود را در استان خوزستان تأمین می کند، اما با اجرای طرحهای فاقد توجیه انتقال آب به فلات مرکزی، این رودخانه دچار کم آبی شده و حجم آب آن به یک سوم کاهش یافته و کوتاهی در نظارت بر ورود بیرویه پسابها و فاضلابهای صنعتی، بیمارستانی و شهری به این رودخانه نیز موجب شده که این منبع حیات استان به عامل اشاعه بیماریها تبدیل شود. 
با اعتراضات مردمی و پیگیری مسئولین استان، مطالعات «طرح جامع کاهش آلودگی رودخانه کارون» در سالهای 77و 78 آغاز شد و بر اساس این مطالعات «شورای حفاظت کیفی کارون» در سال 79 بوجود آمد که توانست نقش مؤثّری در آشکار کردن منابع آلودگی این شریان حیاتی استان داشته و زمینه مقابله با افزایش این منابع را فراهم آورد. امّا با وجود فعّالیت دراز مدت این شورا در حفاظت از کیفیّت آب کارون و ورود جدّی قوّه قضائیه برای مقابله با مقاماتی که با سهل انگاری در انجام وظیفه، سلامت شهروندان را از این طریق به مخاطره می اندازند، مشاهده خیل بیمارانی که به تشخیص پزشکان از بیماریهای ناشی از آشامیدن آب آلوده در رنجند، نشان می دهد که اقدامات فوق در برابر کاهش روزافزون کیفیت آب کارون و افزایش مستمر آلودگی آن چاره ساز نبوده است. ناگفته نماند که شورایعالی آب کشور نیز طرح احیای کمّی و کیفی کارون را در سال ۱۳۹۴بتصویب رسانید که قرار بود با تأمین منابع مالی، و به کمک دستگاه‌های مختلف نسبت به اصلاح کیفیت آب کارون اقدام شود، امّا متأسفانه اقدام محسوس و مؤثّری در اجرای این مصوّبه نیز صورت نگرفت و ظاهراً پس از ناامیدی از اجرای این مصوّبه سازمان آب و برق خوزستان وارد عمل شد و در سال ۱۳۹۵ طرح احیا و علاج بخشی رودخانه کارون را به تصویب شورای عالی آب کشور رساند، طرحی که قرار بود در طی ۵ سال مشکل ورود آلاینده های انسانی، صنعتی و کشاورزی را به این رودخانه حل کند. امّا با عدم تخصیص و یا تأمین اعتبارات مربوطه، از اجرای این طرح نیز نتیجه مطلوبی حاصل نشد.
با توجه به اثبات رابطه مستقیم اشاعه بسیاری از بیماریها با آلودگی کارون لازم است که هم در مورد اجرای جدّی طرحهای احیای کمّی و کیفی کارون اقدام فوری صورت گیرد و هم دستگاههای نظارتی، بویژه قوّه قضائیه در برخورد با متخلفان و آلوده کنندگان کارون قاطعیت بیشتری نشان دهند.   
موسوی زاده
 
 

برچسب ها : فاضلاب رودخانه کارون فاضلابهای صنعتی